گلهای خشک: همیشه محبوب

قدیمی‌ترین گل‌های خشک در یک مقبره مصری پیدا شده که بیش از 2000 سال قدمت دارد. آثار هنری و هیروگلیف‌های به جا مانده نشان می‌دهد که مصریان از دسته گل و گلدان استفاده می‌کرده‌اند. گل‌های نیلوفر آبی و پاپیروس در این آثار به نمایش درآمده‌اند. این گیاهان نمادهایی از زندگی، مرگ و کل منطقه مصر بودند. گل‌ ها معمولاً در مراسم تدفین مورد استفاده قرار می‌ گرفتند و از آن روزگار حلقه‌ هایی از گل بر جای مانده که دور مومیایی‌ های دفن شده در مقبره‌ های مصری پیچیده شده‌ اند. با این حال، گل‌ های خشک شده فقط برای تزئین استفاده نمی‌ شدند. از آنها می‌ توان در بخورها، روغن‌ ها یا مرهم استفاده کرد، و یا به عنوان رنگدانه برای مصارف آرایشی به کار برد.
گل‌ ها همیشه کاربردهای عملی و نمادین داشته‌ اند؛ اما این ویکتوریایی‌ ها بودند که پرس کردن، نگهداری و خشک کردن گل‌ها را به روزگار مدرنیته منتقل کردند. گل‌ خشک پاسخی آسان برای دسترسی به گل و گیاه در تمام طول سال است. نباید فراموش کرد که گل‌های تازه همیشه در طول سال در دسترس نبوده‌اند. اکنون به لطف کشاورزی مدرن و فناوری حمل و نقل، گل‌هایی که معمولاً خارج از فصل هستند را می‌توان به تمام مناطق جهان جابجا نمود. اما از نظر تاریخی، همیشه اینطور نبوده است، و منابع گل تازه محدود به آن چیزی بود که بتوان به صورت محلی و فصلی رشد داد. به همین دلیل گل‌ های خشک جایگزینی طولانی‌ مدت برای گل تازه هستند.
یونانیان و رومیان باستان نیز از طرفداران گیاهان خشک شده بودند و از آن در ساختن انواع تاج استفاده می‌ کردند. همچنین دسته گل‌ هایی ساخته شده از انواع برگ و گل بر بالای درها، مکان‌ های اجتماعات، معابد و بناهای تدفین آویزان می‌شدند و برای جشن گرفتن مناسبت‌ های خاص مانند عروسی نیز مورد استفاده قرار می‌ گرفتند. رومی‌ ها به وفور از فستون زینتی استفاده می‌کردند. فستون گلدسته‌ ای است که از دو نقطه آویزان می‌شد.
در قرن شانزدهم، ژاپنی‌ ها گل‌ های خشک را به یک هنر تبدیل کردند. اوشیبانا یا هنر خشک کردن و فشار دادن گیاهان، یک سبک هنری پیچیده و زیبا است که نیاز به چیدمان دقیق گیاهان خشک دارد. هنگامی که گیاهان و گل‌ های مورد نیاز چیده و پرس شدند، با دقت روی کاغذ واشی قرار می‌ گیرند تا نقوشی الهام گرفته از طبیعت ایجاد شود.
در قرن هجدهم، تجارت فزاینده بین مناطق مختلف جهان، سنت اوشیبانا را به اروپا آورد و انگلستان دوره ویکتوریا احیای خود را در محبوبیت گل‌های خشک تجربه کرد. زنان گل‌ها را خشک می‌کردند تا گلدسته درست کنند، تصاویر مختلف طراحی کرده یا به جواهرات، بادبزن‌ها و دستکش‌ ها اضافه نمایند. گل‌ های خشک اغلب با نوارهای پیچیده ترکیب می‌ شدند تا قطعات قاب‌ دار زیبا و دکوراتیو ایجاد شود.
گل‌ های خشک ممکن است ریشه در دنیای باستان داشته باشند، اما در طول قرن‌ ها و در بین فرهنگ‌ ها محبوب مانده‌ اند. خشک کردن گل‌ ها قابل دسترس و عملی است و بدون تاریخ انقضا، می‌ توان از گل‌ های خشک شده در طول سال صرف نظر از فصل یا منطقه لذت برد.

پایگاه اطلاع رسانی صنعت گل و گیاه