مهندس احمد شیخی؛ بنیان‌گذار صنعت باغبانی نوین در ایران

احمد شیخی دانش آموخته مهندسی مکانیک و الکترونیک که اولین فرستنده رادیویی ایران در جنگ جهانی دوم را نصب نمود، در امر تجارت نیز فعال بود و سفرهای متعددی به اروپا برای واردات صنعت به ایران داشت.

وی در یکی از سفرهایش به بلژیک، گل ارکیده را برای اولین بار در یکی از گلفروشی‌های شهر بروکسل دید و همان موقع از خانم گلفروش اطلاعاتی راجع به گیاهان عجیب کشورهای گرمسیری کسب کرد. اشتیاق احمد شیخی به این مبحث کاملاً نو چنان شدید بود که از طریق واسطه‌های توزیع گل، با نهادهای اصلی توزیع کننده ارکیده و گلخانه‌داران شهر لیژ از جمله آقای «راجر ساندر» آشنا شد و با وجود اینکه تمام ارکیده‌های گلخانه‌های آن زمان گیاهانی وحشی و اصلاح نشده بودند، پرورش آنها را سرگرمی زیبا و ارزشمندی یافت.

از همان گلخانه 300 بوته ارکیده خرید و به ایران و منزل خود در شمیران منتقل کرد که یک گلخانه قدیمی پله‌پله داشت. شدت نور آفتاب و رطوبت کم، آزمون و خطا و دیر رسیدن تلگراف‌ها به شرکت بلژیکی دست به دست هم داد و این 300 بوته نابود شد.

مهندس شیخی دلسرد نشد و این بار بالکن بزرگ و سایه‌گیر خانه‌اش را با شیشه محصور کرد، کف آن را سنگریزه ریخت و با ایجاد شبکه‌های شلنگ در کف آن 500 گلدان جدید خود را روی این سطح مرطوب چید و با راهنمایی دوست فرانسوی‌اش هوای آنجا را مرتباً با آبپاشی شرجی نگه داشت.

در همین زمان با خود عهد کرد که بنیان‌گذار صنعت باغبانی نوین در ایران شود و علاوه بر ارکیده، لیلیوم، آنتریوم، استرلیزیا یا مرغ بهشت و هلیکونیا را نیز برای اولین بار وارد ایران کرد و موفقیت‌های چشمگیری کسب نمود. سپس به عضویت انجمن سلطنتی علوم باغبانی انگلیس درآمد و در آنجا یک کرسی در کمیته ارکیده را از آن خود کرد. پس از مدتی گلخانه خود در تهران را تعطیل کرد و یک زمین ده هکتاری در روستای نیرنگ نوشهر برای بنیان گذاشتن گلخانه خود در شمال خرید. مهندس شیخی در خاطرات خود می‌گوید:

«در ابتدا که زمین نیرنگ را خریدم، اینجا پر بود از پشه و کار آباد کردن زمین را برایمان سخت می‌کرد و برای در امان بودن از شر آنها صورتمان را گازوئیل می‎زدیم تا پشه‌ها آزارمان ندهند.»

اگر شیخی‌ها و پیشکسوتان این رشته کاری بزرگ انجام دادند، همه با تلاش مستمر و شبانه‌روزی بوده است.

پایگاه اطلاع رسانی صنعت گل و گیاه