به نظر می‌رسد این ایده که خیابان فقط مخصوص وسایل نقلیه و حرکت است، چندان صحیح نباشد. به هر حال تعدادی از مردم خیابان را برای پیاده‌روی و استفاده از اوقات فراغت برمی‌گزینند. بنابراین خیابان فضای ارزشمندی برای لذت بردن است. پارکلت‌ها یکی از آیتم‌هایی هستند که به‌تازگی شیوه استفاده از فضای خیابان را تغییر داده و به‌سرعت در جهان در حال گسترش‌اند. آنچه در این مقاله در اولویت است بخش فضای سبز و گلکاری پارکلت‌هاست.
اما اینکه آیا پارکلت‌ها منظر شهر را زیباتر می‌سازند و یا به ترافیک و شلوغی می‌افزایند امری است که باید با توجه به جاگیری مناسب آن مورد قضاوت قرار گیرد. نصب پارکلت در صورت عدم وجود برنامه‌ریزی دقیق و در نظر نگرفتن مختصات منطقه ممکن است به ایجاد خلل در حمل‌و‌نقل شهری منجر شود. با این حال برخی پارکلت‌ها قابلیت انتقال دارند و در صورت ایجاد هر گونه مشکلی می‌توان آن را حذف یا جابه‌جا نمود.
پارکلت از نظر ابعاد کوچک است و اینکه آیا می‌تواند نیاز تعداد زیادی از افراد درگیر در خیابان را برآورده سازند یا خیر نیز جای بحث و مناقشه دارد. اما این چیزی از محبوبیت پارکلت نمی‌کاهد، زیرا فضایی است که در آن می‌توان بر صندلی نشست و گذر جهان پرشتاب را تماشا کرد.
چندان گزافه نیست که حرکت از فضای مرده خیابان به پارکلت را به یک جنبش تعبیر کنیم؛ راهی برای مدیریت شهری در راستای بازگرداندن طبیعت و زندگی به حیات ماشین‌واره. بنابراین پارکلت‌ها بسته‌ها و پاکت‌های کوچکی از باغ‌هایی هستند که شهر را به جایی لذتبخش‌تر برای زندگی تبدیل می‌کنند.
در هر صورت پارکلت باغچه‌ای با مالکیت صرفاً دولتی نیست و می‌تواند به‌صورت خصوصی نیز ساخته و اداره شود. پارکلت ممکن است دائمی در نظر گرفته شود، اما باید برای حذف سریع و آسان آن برای مواقع اضطراری یا دلایل دیگر مانند برف‌روبی بدون آسیب به حاشیه یا خیابان، تمهیدی اندیشیده شود. پارکلت معمولاً همیشه برای عموم باز است. با این حال، برخی از شهرها به رستوران‌ها اجازه داده‌اند تا پارکلت‌هایی ایجاد کنند که برای عموم باز نیستند. پارکلت‌های فصلی نیز از دیگر انواع پارکلت هستند. وسعت و ابعاد پارکلت نیز بسته به فضای در دسترس متغیر است. همچنین پارکلت‌هایی ایجاد شده‌اند که قطعات آنها دارای پدال هستند و در مواقع ضروری به‌آسانی می‌توان ابعاد یا شکل و مکان پارکلت را تغییر داد.
ایده پارکلت در سانفرانسیسکو در سال 2005 آغاز شد؛ زمانی که جان بلا، بلین مرکر و متیو پاسمور متوجه تغییر کاربری گوردون ماتا کلارک هنرمند در زمین‌های با شکل نامنظم در شهر نیویورک شدند. این حرکت به یک رویداد سالانه به نام روز پارک تبدیل شد و گروه‌هایی از سراسر جهان، مکان پارک خودروها را برای یک روز به پارک و فضای سبز تغییر دادند.
در سال 2010 در شهر سانفرانسیسکو یک برنامه رسمی برای ایجاد پارکلت شکل گرفت و از مردم و مشاغل دعوت شد تا برای ایجاد پارکلت در سطح شهر درخواست دهند و در نتیجه این اتفاق ده‌ها پارکلت دائمی ایجاد شد.
در سال 2020، با گسترش کووید-19، شهرهای دیگری به این جنبش پیوستند و اکنون، صدها شهر برنامه‌های پارکلت را در دستور کار مدیریت فضای سبز شهری قرار داده‌اند.
ایده ایجاد پارکلت در ایران نیز از سال 1397 مطرح شد، اما این برنامه تاکنون با احتیاط پیاده شده است. برخی منتقدان بر این باورند که طراحی فضای شهرهایی مانند تهران به‌سادگی امکان ایجاد پارکلت را نمی‌دهد. با وجود این، نمی‌توان از این ایده به دلیل مزایایی که دارد چشم‌پوشی نمود. در سال اخیر برنامه‌هایی برای پیاده سازی قطعی پارکلت در تعدادی از مناطق شهر تهران در نظر گرفته شده است. به نظر می‌رسد این تجربه‌ای متفاوت برای ایجاد تحول در منظر شهری و نیز کیفیت زندگی مردم در شهر تهران با بهره‌گیری از گل و گیاهان باشد. به هر تقدیر، در جهان امروز هر جا که فرصتی مناسب دست دهد هر قدمی که به سوی داشتن گل‌های بیشتر در سیمای شهرها به‌خصوص در قالب طرح‌هایی مانند پارکلت برداشته شود گامی فرخنده است.
